Rafvæðin sveitanna

Á árunum eftir 1970 stormaði RARIK um héruð með háspennulínur til handa búendum þeirra og þótti  mikil bót að þessu rafsambandi. Sem litlum dreng þótti mér mikill heiður af því að hafa þessa vel lyktandi tjörubornu staura í túnunum. Þegar svo þessi sami pjakkur fékk að spóka sig á traktorunum með fjölfætlur og rakstrarvélar voru þessir staurar svo alveg nýr vinkill á tilveruna, dansinn í kringum þá gat verið langur og farið var eins og köttur í kringum heitan graut til að tækin næðu ekki til þeirra.

Í dag þykir þetta sjálfsagður hlutur af tilverunni, ef rafmagnið fer verða menn pirraðir og fáir sjá fegurðina í staurunum.

Vissulega geta þeir verið fyrir.

Athugasemdir

[Sigurður Hreiðar, 17.10.2009 kl. 13:31]

Já, stauraskrattarnir voru stundum fyrir í akstursstefnunni. Ég komst þó fljótt upp á lag með að hreinsa dálítið í kringum og þá þurfti maður ekki eins mikið að dansa með tækin. Það var verst þegar maður var að slá (þetta var fyrir daga sláttuþyrlanna) en þá var ráðið að skilja eftir ílangan geira öðrum megin við staurinn sem hægt var að taka í einni rennu hinum megin frá. -- En -- ég er afar þakklátur fyrir að hafa fengið að kynnast og njóta heyskapar með gamla laginu, allt frá hestaverkfærum upp í múgavélar og tætlur aftan í gamla Grána.