Þeir gusa mest sem grynnst vaða

Þriðjudagur, 11. nóvember 2008

Þingmanns saknað.

Það er vont að missa Bjarna Harðar af þingi. Ég hef sagt að ég hef þá trú að enginn annar þingmaður veit hvar Skaftárhreppur er á landinu. Í það minnsta kæra þeir sig kollótta. Aðrir hafa frakar gert bölvun en gagn.

Ég hafði tröllatrú á Bjarna sem þingmanni Sunnlendinga og veit það að hann vann að góðum málum fyrir þá alla. Alla, ekki bara Selfyssinga og Hornfirðinga. Hingað til, og þá hér eftir, hafa þingmenn og ráðherrar þessa kjördæmis, utan Bjarna, einblínt á þessa þéttbýliskjarna án þess að líta þessar fáu hræður utan þeirra viðlits. Til þess eru þær sennilega og fáar. Það er jú gjöfulast að ráðast á þéttasta berjalyngið en láta hin gisnari lönd og leið.

Eyjamenn hafa Árna.

Nú hef ég, genatíski framsóknarmaðurinn, sagt skilið við Framsóknarflokkinn, hann er ekki lengur sá flokkur sem stóð vörð um landsbyggðina alla, bændur og búalið. Vötn hans renna víst hér eftir til Evrópu, í gengum Lómatjörn og verður sennilega af lagður eftir næstu kosningar. Þingmenn flokksins verða svo endurnýttir í moðsuðu Samfylkingar. Þökk sé Halldóri og hans fólki.

Ég sé nú eftir að vera ekki í flokknum, því þá myndi ég segja mig úr honum.

Ps. Í virðingaskyni við Bjarna hef ég dregið hann efstan á bloggvinalistann, ofan við fjölskyldu og nána vini og verður hann þar fram að aðventu.

Flokkur: Bloggar | Facebook