Ádrátturinn í Hólmunum.

Hér áður fyrr stunduðu menn ádráttinn í Hólmunum eins og til þurfti til heimilis. Fóru Fosskarlarnir nokkrir saman og veiddu yfirleitt vel. Stórir og fallegir sjóbirtingar sem ýmist voru étnir nýir, saltaðir eða reyktir.  Þetta var hluti af lífsbjörginni hér áður fyrr, að nota það sem landið gaf.  Engir voru betur til þess fallnir að gæta náttúrunnar en einmitt þeir sem á henni þurftu að halda.  Það var ekki nóg að hafa farið í kennaraskólann í Reykjavík eða álíka fyrirbæri til að fá tilfinningu fyrir því sem náttúran gaf, því eins og meistarinn koms að, þá voru kennararnir þar ekkert betri en sauðsvartur almúginn, höfðu hvorki visku né lausn á spurningum lífsins.

Það voru því vonsviknir menn, já sviknir, sem þurftu að beygja sig undir ákvörðun veiðifélagsins sem stofnað var og bannaði ádráttinn. Veiða skyldi á stöng!

Er það von að karlarnir væru hissa, hissa á því að fá ekki lengur að nytja sitt land sem best þeir kunnu? Hvað var næst? Væri það næsta að bíða þyrfti leyfis menntamanna hvort og hvenær féð á fjall mætti renna? Já, það var nefnilega það næsta.

Forræðishyggjan ríður ekki við einteyming þessa dagana, menn virðast fátt mega gera nema vera með pappírssnifsi í vasanum, undirritað af hinum og þessum, þú mátt ekki ferðast um þitt eigið land, án leyfis, þú mátt ekki skipta um járn á húsinu þínu án leyfis, ekki brenna ruslinu án leyfis, yfirleitt ekkert nema vera með leyfi fyrir því.

Eru þeir sem leyfin gefa þó tæplega betur gefnir en þeir sem leyfið þurfa, fáviska og áhugaleysi tefur og stöðvar hluti sem hratt þyrftu, gætu og ættu, að ganga.

Við því er aðeins eitt að gera, hætta aldrei að draga á í Hólmunum, þó heimskulegt veiðifélag segi annað og búið sé að stela landinu.

Taki maður eitthvað ófrjálsri hendi,  verður það ekki eign mans, heldur telst það þýfi. Það veit þjófurinn og eigandinn.

Athugasemdir

[Karl Tómasson, 13.7.2008 kl. 23:18]

Drátturinn hefur verið slæmur.

[HP Foss, 13.7.2008 kl. 23:29]

Já, hálfgerður sinadráttur, ódráttur hinn mesti.

En, menn uppskera eins og þeir sá, sagði sá gamli.