Réttin við Krókasker

Við Krókasker, Lómagnúpur í fjarska. 

Það átti að fara í heiðina. Hin fullkomna vestanátt réði ríkjum þennan fagra júnímorgun. Nánast logn og döggin sindraði í brekkunum sem voru iðjagrænar, já eins og þær verða fegurstar, brekkurnar á Fossi. Hestarnir voru bundnir við kampinn á gamla hesthúsinu og bitu sem mest þeir máttu. Pjakkur gamli sat hjá og virtist spenntur.

Við krakkarnir vorum svo sem engu minna spenntir, stukkum yfir hlaðið í stígvélunum, sem voru nánast notuð í allt. Hefðum farið í þeim út að Klaustri ef við hefðum mátt það og haft þangað erindi. Þau voru einfaldlega brúkleg í hvaða veðráttu sem er, hvort heldur var suðaustan óveður eða heiðbjartur himinn með glaðasólskini eins og þennan morgun. Við vorum klár í slaginn

Við lögðum á og fórum fetið niður á veg, röltum svo austurúr, austur að gömlu brú, inn með vatni og upp Hjalla. Kýrnar hans Davíðs voru á leið í hagann og veittu okkur Fossmönnum verðskuldaða athygli. Komu stökkvandi upp  Stekkatúnið og voru svona frekar heimóttalegar. Hreyfingu sáum við enga á Þverá, sjálfsagt verið að hvíla lúin bein eftir morgunmjaltirnar.

Eftir korters hvíld við gamla túngarðinn neðan Hjalla var haldið af stað og klárarnir látnir puða upp brekkurnar, ekkert gefið efir fyrr en við girðinguna í Húsadalnum. Vestari- Húsadal, sem er æði dalur með miklu grasi enda mýrlendið þannig að stundum var erfitt að finna trausta leið yfir á hestunum.

Miðbæjarmenn fóru upp Merkidalinn og komu að fénu vestanmegin, við austanmegin ásamt austurbæingum. Við fórum inn með Hálsi, tókum Kvíguhvammana, inn í Króka og inn í Krókasker. Þar var kallað inní Horni, í daglegu tali og er náttúrulega gert enn.

Þessar vorréttir eru reyndar af lagðar enda féð rúið á vetri í húsum.

Alltaf voru traktorar með í för, frá sitthvorum bænum, Vesturbæ og Miðbæ, til að keyra ullinni heim í lok dags ásamt því að flytja þær vistir sem til þurfti þennan dag. Þessi dagur var sá fyrsti af þremur-fjórum, minnir mig en þrjár ferðir voru farnar á þennan hátt og sú síðasta var þannig að féð að framheiðinni var teið niður á Borgarholt, rúið þar og síðan sleppt á ný upp í heiði. Lang flest féð var í þeirri rétt.

Þegar inní Horn var komið var byrjað á því að fá sér nesti. Settust menn í lítið gil austan við byrgið og maulaði þar hver úr sinni kistu. Miðbæjarmenn sátu vestast, við Vesturbæingar svo, Austurbæingar austast. Ég veit ekki hvers vegna þetta var svona en ósjálfrátt röðuðu menn sér í sömu röð og bæirnir standa heima á Fossi.Ég skoðaði þetta gil í fyrravor og það var með það eins og annað sem hætt er að nota, það hafði látið heilmikið á sjá, blautt og tuskulegt, varla hægt að finna blett til að setjast niður. Ég gerði það nú samt til að upplifa stað og stund.

Rúningurinn stóð oft fram á kvöld, rekið inn í réttina í hæfilegum skömmtum, rollurnar rúnar, það sem klárlega átti saman fór beint út, annað noðrí, sumt austrí, undanvillingar og lamblaust í sér hólf .Klippt með handklippum og stundum tekið skarð í spýtuna fyrir hverja rúna kind.

Svona hömuðumst við krakkarnir allan daginn, þangað til allt var búið. Þá var lagt á klárana og gjarnan farið í einum spretti fram heiði, alla leið niður að Merkiklifi.

Þetta voru frábærir dagar, eins og aðrir dagar í sveitinni.

HP Foss

18.mai 2008

 

 

Athugasemdir

[Valdi Kaldi, 19.5.2008 kl. 09:48]

Mér sýnist nú á öllu að það sé nú gott að vera laus þetta helv... vesen.

[Valdi Kaldi, 21.5.2008 kl. 16:27]

Fer Krókaskersréttin ekki að verða búin?

[Karl Tómasson, 22.5.2008 kl. 23:34]

Við Baldar fórum sjaldnast fetið. það kom þó fyrir.

Þannig var það nú bara.