Skaftfellskt vor

Er ekki lífið yndislegt? Sunnan blærinn strýkur vanga sveitamannanna sem sitja úti við túngarðinn og bíða þess að vorið gangi í garð með allri þeirri dýrð sem því fylgir. Kýrnar taka að ókyrrast á básum sínum og föðurlandið orðið vel sveitt eftir amstur vetursins. Brátt hverfur bóndinn ofaní  skurð og og fer úr vetrarfötunum. Þá er vorið komið. 

Brekkurnar okkar fyllast angan af gróðrinum og sinan hverfur undir iðagrænan svörðinn. Ræfilslegt jarm rýfur þögnina, ærnar komnar að burði. Fossinn  skartar sínu fegursta í sólskininu, skaflinn nýfarinn og sólskríkjan hefur orpið í grenitréð sem pabbi gróðursetti, sumarið sem hann gaf mér folaldið.

Vinnumennirnir koma einn af öðrum, með splunkunýja takta eftir veturinn. Allt er svo unaðslegt á þessum dásamlegu dögum. Menn og skepnur leika við hvern sinn fingur og sletta úr klaufum. Amma með pönnukökurnar tilbúnar þegar við komum inn eftir leiki kvöldsins og þeim skolað niður með ískaldri mjólkinni.Já, það eru forréttindi að fá að alast upp við slíka hamingju. Þessi hamingja æskunnar á eftir að fylgja Skaftfellingi um ókomna tíð, alla tíð, ylja honum um hjartaræturnar þegar hann lætur hugann reika um ótal minningar. Þessa minningar eru það sterkar að hreinlega hvarflar að manni að um heimþrá sé að ræða eða átthagafjötra.                                   

Athugasemdir

[Valdi Kaldi, 1.5.2008 kl. 15:08]

Ja, sá er lélegur þessa dagana.

[Steinar (IP-tala skráð) 3.5.2008 kl. 10:24]

Eru veikur?