Jólaskapið.

Það voru þreyttir snáðar sem lögðust til hvílu í kvöld. Steinþreyttir en afskaplega sælir. Sælubrosið náði langt aftur með andlitinu, augun lyngdust aftur og svitinn perlaði á enninu á þeim. Þetta var góður dagur. Dagur þar sem var tekið á honum stóra sínum allan liðlangan daginn, remst eins rjúpan við staurinn, hver í kapp við annan. Á morgun er annar stór dagur þar sem harðsperrur gærdagsins verða að fjúka sem fyrst ef ekki á að lúta í lægra haldi fyrir félögunum. Ekkert skal til sparað, vandlæti og tepruskapur verða að víkja.
Það er greinilega gott að vera hrútur  um jólin.