Framsóknarmaður úr sveit

Þegar hann fluttist á mölina var ekki um það að villast að maðurinn var úr sveit. Skar sig úr hópnum á flesta vegu. Var alls ekki að falla í þennan ótrúlega hóp, þar sem menn kepptust um að belgja sig sperrast. 

Fljótlega fóru spjótin að beinast að sveitamanninum, hann borinn þungum sökum, átti sökina á flestu því sem misfórst í íslensku samfélagi.  Hann bar ábyrgð á verðbólgunni, atvinnuleysinu, vondu gatnakerfi í borginni, dýru lambakjöti og var það greinilega það sem fór mest fyrir brjóstið á þessum vesalings krötum sem virtust undir hverrjum steini sem við var velt.  Sumir þeirra kusu þó íhaldið, en voru greinilega kratar og ekkert annað.

Strax var maðurinn sagður Framsóknarmaður, sama hvað hann reyndi að malda í móinn, hann var stimplaður Framsóknarmaður.  Klárt mál og sjálfsagt. Og það var ekki talið honum til tekna, öðru nær. Hann var hundskammaður fyrir það að vera Framsóknarmaður, þó aldrei hafi hann viðurkennt það, átti allt vont skilið,  þau skammaryrði sem maðurinn hafði aðeins heyrt notuð á hundana, voru nú notuð á  þennan sakleysislega sveitapilt. Pilt sem átti sér aðeins þann draum að fá að vinna í friði fyrir töffurunum og óþjóðalýðnum sem velti sér upp úr vesöld annara í miðri viku og ælum sínum um helgar. Vildi vera í friði fyrir stanslausum árásum þeirra sem virtust sjaldan fara út úr bænum og þá helst með vonda skapið og neikvæðnina að vopni. Þvældust um landið, bölvandi og ragnandi, öskuillir út í þennan helvítis bændalýð sem hékk eins og æxli utan á vinnandi stétt þeirra fyrir sunnan. Allt Framsóknarmenn!

Hvað ef þessi fallegi sveitapiltur hefði verið með  skarð í vör? Hefði hann verið skamaður fyrir það? Hefði hann verið hundskammaður af krötunum fyrir það.  Sennilega  já, því þannig eru kratarnir.

Það er nefnilega þannig að það vill enginn vera Framsóknarmaður, frekar en með skarð í vör. Menn fæðast bara svona. Og það sem meira en, að vera Framsóknarmaður er genagalli, eitthvað sem ekki er hægt að lækna með lyfjum. það er hægt að halda þessu niðri með handaflinu en þegar í kjörklefann er komið, taka genin við og Xið fer við Béið. Eina leiðin til að losna við það er að mæta ekki á kjöstað, því alveg sama hvað menn eru ákveðnir í að kjósa eitthvað annað, það fer alltaf á sama veginn.

Kveðja,
Helgi Pálsson

 

Athugasemdir

[Valdi Kaldi, 17.10.2007 kl. 15:31]

Það er ekkert grín að vera Frammari.

[Karl Tómasson, 17.10.2007 kl. 23:31]

Bara nafnið, Framsókn.

Er til Aftursókn? Ég bara spyr.

Kær kveðja frá Kalla Tomm úr Mosó. Áfram Afturelding!!!!!