Réttastúss

Septembermánuðurinn í gömlu góðu sveitinni minni verður kærari í mínu auma hjarta eftir því sem árin líða. Þessi mánuður hauststillunnar og sólskinsstundanna ásamt öllu sem því fylgir var eitt sinn tími sem maður kveið allt frá því að skóla lauk í maí. Að sjá á eftir öllum vinunum og félögunum sem maður var búinn að veltast með í blíðu og stríðu allt sumarið. 
  Á vorin komu þeir hver á eftir öðrum, einn í einu. Var sauðburður þá yfirleitt í hámarki því lengri tíma virtist þurfa til að skóla Höfuðborgarbúa því krakkarnir þar voru yfirleitt talsvert lengur í skólanum á vorin en við. Hefur þar verið kennd þessi svokallaða saga, sem við í sveitinni höfum aldrei þurft að læra. Ýmislegt annað voru þau að tala um sem við höfðum aldrei heyrt um. Líklega hefðum við ekki haft gáfur til að nema þessi vorfræði þeirra Reykjavíkurbúa.         
  Fyrstu vikurnar hitti maður ekki vinnumennina á næstu bæjum. Þeir voru önnum kafnir við sauðburðarstreð. Maður sá þá aðeins álengdar, þar sem hausarnir á þeim, gægðust upp úr kerrunum. Munurinn á þeim og kindunum var að féð var yfirleitt kollótt. Er leið á sumarið kom hins vegar tími hinna ýmsu leikja og uppátækja.    Þegar haustið nálgast, dugar ekki að leggja hendur í skaut, heldur opna dyr og fagna þessum árlega gesti. Hann ber nefnilega með sér afar skemmtilegar stundir og blíðuna sem áður er getið.
En fremstar í flokki fara réttirnar.            

 Það hefur verið til siðs að draga í sundur það fé sem smalað er af afréttarlöndum sveitanna. Til að koma þessum skjátum til byggða, þarf ýmislegt til. Það þarf að smala saman þeim klárum sem finnast og brúka þá til verksins. Eru þessar ferðir hestanna í sumum tilfellum einu ferðir þeirra allt árið. Má nærri geta hvað þeir hlakka til.  Menn flykkjast að frá öllum landshornum til að komast í þetta réttarrugl. Gamlir sveitamenn komast í sitt eldra form og verða sperrtir sem aldrei fyrr. Kerlingarnar sýna allt í einu fyrri takta og smyrja dýrindis nesti fyrir karla sína. Þar sem þessar nútímaréttir eru aðeins til gamans og varla í neinni alvöru, fá kvinnurnar að fljóta með og standa þær þá gjarnan fyrir utan réttarvegginn til að ekki hljótist slys af. 

 

Athugasemdir

[mamma (IP-tala skráð) 16.9.2007 kl. 16:43]

Ruglaður