Aftur um aldarfjórðung

Þau voru létt, sporin hans þegar gúmmíbáturinn náði loks landi austan við Síkið. Hljóp við fót og þótt hann væri fæddur sama ár og afi minn, var hann langt á undan. Við vorum forvitnir, strákarnir, þutum í hringi, sparkandi í allt sem við sáum, hnubbandi hvor í annan. Gamli maðurinn fjarlægðist meir og meir og þegar við ætluðum að taka sprettinn, þá var það of seint. Siggeir var þegar kominn austur að Melós, langt á undan okkur.

Mikið hlýtur hann að hafa vedrið hissa á galgopahættinum.