Það liggur illa á mér

Sunday, April 17, 2005

Og Þá er vorið á næsta leiti. Ekki það að það sé neitt til að hlakka til. Allur sá óþveri sem veturinn hefur falið kemur upp á yfirborðið, dauðir kettir og hundaskítur og um allt, ekki þverfótað fyrir liði sem spígsporar um göturnar, gjammandi upp í hvert annað. Bullandi um hvað dagurinn sé orpinn langur, eins og það sé eitthvað nýtt að dagurinn lengist. Nær væri að hafa áhyggjur af því hvað stutt er í að dagurinn fari að styttast og svartnættið hellist yfir okkur á ný.
Hvað er að gerast í þessari fyrrum sveit okkar? Er ekkert að gerast í einu eða neinu? Það er alveg sama hvað ber á fingurgóma á klausturpunkturis, það er ekki lífsmark að sjá hjá sveitamanninum. Það er samt ekki svo að menn séu ekki að fylgjast með. Nei,nei. Þetta er eins og með sveitasímann, þeir fylgjast með en þykjast ekkert vita. Halda að það komist upp um þá með því að leggja eitthvað til málanna, að þeir verði taldir minni menn fyrir vikið. Svo dettur þetta í það og þá ryfjast allt upp hjá þessu og skammirnar dynja á manni. Alveg merkilegur fjandi.
"Nei, ég hef nú annað við tímann að gera en að liggja á netinu", heyrir maður en það er samt ekki hægt að ná sambandi við nokkurn mann nema á milli 9 og 12 og 15 og 18, því annað hvort eru menn sofandi eða fullir. Er það furða að landsbyggðin eigi undir högg að sækja.