Sumrin .

  Grasið spratt og tilhlökkunin jókst að sama skapi. Réttastússið var senn á enda og það stóð á endum að heyskapurinn hófst   þá þegar.  Hvanngræn túnin bylgjuðust í vestanáttinni, heitur vindurinn strauk vanga sveitapiltsins þar hann brunaði út á Borgarholt á gamla Ferguson, með uppbrettar ermar og í tandurhreinum stígvélum. Leiðin út í Fjall gat verið mjög holótt og ef maður ætlaði að halda ferðinni, án þess að annað hvort skjótast úr traktorum eða hljóta varanleg bakmeiðsl, eða önnur verri meiðsl, þurfti maður að þekkja hverja holu.
Gat þetta verið mikil rússíbanareið, stýrinu snúið borð í borð, í 4ða gír og í rauða botni. Ef þetta klikkaði og traktorinn lenti í holu, hoppaði maður upp út sætinu, ámoksturstækin fóru á háaloft,  lentu á tjökkum sínum á sama augnabliki  í maður sjálfur skall á grjóthörðu járnsætinu.
Þetta var ávallt mikið högg, tennur skullu þannig saman að njólinn, sem  maður var með í kjaftinum frá því um morguninn í kúarekstrinum, hrökk í sundur.
Veghefillinn kom endrum og sinnum og eyðilagði vandrataðan krákustíginn. Það marga daga að læra á nýjar holur.
Reimin og stykkið neðan við lá í ljánni, sumarið var framundan, fátt stóð í vegi.

Já, svona voru nú sumrin.´

 

Athugasemdir

['Agúst Helgason (IP-tala skráð) 23.4.2011 kl. 08:57]

Bergur í Steinum átti svona svipaðan bensíndrifinn ferguson  grán að lit . Fór stundum forðum að raka saman fyrir hann, þorði aldrei að setja í fjórða(rámar að það hafi verið þrír gírar á þeirri vél ) þótt ungur að árum væri umsvona cirka 13 og hefði sett Zetorinn í fimmta margoft þótt það hefði verið margoft brÝnt fyrir malarbarninu að slíkt væri bara fyrir vana en það var bara svo auðvelt að setja í 5ta í stað 3ja svona pínítið óvart og þá gekk líka allt miklu betur ,hossaðist meira reyndar og eitt sinn skaust pilturinn upp í þak og þurfti hann sem sami aðeins að huga að sér. sólin hefur sest margoft síðan en sveitin er.

[Sigurður Hreiðar, 25.4.2011 kl. 17:02]

Einhvern tíma hefur sá rauði rekið nefið í, sýnist mér. Pabbi átti aðeins eldri, gráu týpuna, og einu sinni fékk sá álíka frunsu á trýnið, þegar spegilfögrum Moskvits var ekið í veg fyrir hann. Það var svo rétt (tryggingatjón) en aldrei sprautað heldur bara grunnað, svo sá grái var æ síðan með rústrauðan broddinn.

[HP Foss, 25.4.2011 kl. 17:21]

Já Hreiðar, hann fékk oft á trýnið þessi, enda lengi vel eini traktorinn með ámoksturstæki heima. Þá gat hann verið léttur að aftan þegar komið var að vagninum kannski með fulla kvísl af votheyi.